Μουσεία - Μνημεία Περιοχής

 Μουσείο Βαλκανικών Πολέμων (ΤΟΨΙΝ)

Το Μουσείο Βαλκανικών Πολέμων βρίσκεται στο Χωριό Γέφυρα Θεσσαλονίκης και στεγάζεται σε έπαυλη που αγοράστηκε το έτος 1999 από το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας για να αξιοποιηθεί ως Μουσείο Βαλκανικών Πολέμων. Η επιλογή του χώρου όπως και του κτίσματος στο οποίο στεγάζεται σήμερα το Μουσείο δεν είναι τυχαία.

Στο χώρο αυτό εγκαταστάθηκε το Γενικό Στρατηγείο στη φάση εξέλιξης των επιχειρήσεων στους Α' Βαλκανικούς Πολέμους το βράδυ της 24ης Οκτωβρίου 1912 προερχόμενο από τα Γιαννιτσά και το Άδενδρο και στο χώρο αυτό παρέμεινε έως τα χαράματα της 27ης Οκτωβρίου 1912. Οι τρεις ημέρες παραμονής του Γενικού Στρατηγείου σ’ αυτό το χώρο υπήρξαν καθοριστικές για την έκβαση του πολέμου, αλλά και γενικότερα για την τύχη της Μακεδονίας.
Μέσα στο κτίριο που στεγάζεται το Μουσείο χαράχτηκαν τα τελικά επιτελικά σχέδια που οδήγησαν στην απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης, διεξήχθησαν οι διαπραγματεύσεις με τους Τούρκους για την παράδοση της Θεσσαλονίκης και μεταδόθηκε η χαρμόσυνη αυτή είδηση. Ο χώρος όπως και το κυρίως κτίσμα αυτής της έπαυλης με τα πολύτιμα εκθέματα του αποπνέουν κάτι από τη μεγαλειώδη ατμόσφαιρα εκείνων των ημερών. Πληροφορίες: Υπεύθυνο για τη λειτουργία του Μουσείου είναι το ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ
ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΩΝ ΜΕΤΑΦΟΡΩΝ που εδρεύει στη Χαλκηδόνα.
Τηλ & FAX ΣΣΜ: 23910-22707 και
τηλ. Μουσείου 2310-716000
ΩΡΑΡΙΟ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ: Δευτέρα έως Παρασκευή 09:00 – 14:00
και οποιαδήποτε άλλη ημέρα και ώρα μετά από τηλεφωνική ειδοποίηση. ΕΙΣΟΔΟΣ ΔΩΡΕΑΝ (Είναι δυνατή η παρουσίαση των ιστορικών γεγονότων σε ειδικά διαμορφωμένη αίθουσα).

 

 

Ένας ιστορικός χώρος, που δυστυχώς δεν είναι γνωστός στο ευρύ κοινό κυρίως της Μακεδονίας -  Θράκης  και δεν το έχουν σμπεριλάβει τα Γυμνάσια και Λύκεια  στις ημερήσιες εκπαιδευτικές και ψυχαγωγικές εκδρομές, παρόλο που έχουν ενημερωθεί.

Μαυρογόνατος Ευάγγελος
               Άνχης ε.α.

Μουσείο Μάχης Λαχανά

Iστορικό Μάχης Λαχανά

Μετά την σύναψη της συνθήκης ειρήνης στο Λονδίνο ( στις 17 Μαϊου 1913 ) των Βαλκανικών κρατών με την Τουρκία, ήλθε η ώρα να ξεκαθαρίσουν αυτά τις μεταξύ τους διαφορές για την διανομή των εδαφών που κατείχε στην Βαλκανική η Τουρκία. Οι απαιτήσεις της Βουλγαρίας την εποχή εκείνη απέβλεπαν στην επέκτασή της σ' ολόκληρη την Μακεδονία.

Η Σερβία και η Βουλγαρία, είχαν συνάψει συμφωνία διανομής των εδαφών, αλλά η Σερβία δεν αναγνώριζε πλέον την συμφωνία αυτή, διότι, ενώ υπολόγιζε ότι στο μερίδιό της θα περιλαμβάνεται και η Αλβανία και έτσι θα αποκτούσε διέξοδο στην Αδριατική, τώρα με την ίδρυση του Αλβανικού κράτους περιορίζονταν τα κέρδη της προς Δυσμάς. Η Βουλγαρία όμως επέμενε να πάρει όλα τα συμφωνηθέντα εδάφη. Οι Σέρβοι ανεγνώριζαν τα δικαιώματα της Ελλάδας για τα εδάφη τα οποία είχε απελευθερώσει ο Ελληνικός Στρατός, η Βουλγαρία όμως επεδίωκε να εκδιώξει την Ελλάδα από τα εδάφη αυτά και να ιδρύσει την μεγάλη Βουλγαρία της συνθήκης του Αγίου Στεφάνου του 1878.

Η Ελλάδα και η Σερβία την 19η Μαϊου 1913 συνδέονται με αμυντική συμμαχία. Ήδη η Βουλγαρία είχε πάρει απόφαση για αιφνιδιαστική επίθεση κατά του Ελληνικού και Σερβικού Στρατού.

Έτσι οι Βούλγαροι υλοποιώντας το σχέδιό τους, άρχισαν να μετακινούν δυνάμεις προς την Μακεδονία και προς τα Σερβοβουλγαρικά σύνορα. Στα μέσα Ιουνίου οι μετακινήσεις είχαν ολοκληρωθεί. Την 16 και 17 Ιουνίου 1913 ο Βουλγαρικός Στρατός, χωρίς προηγούμενη κήρυξη πολέμου, επιτίθεται εναντίων των σερβικών και ελληνικών θέσεων και την 17η Ιουνίου βρίσκεται να κατέχει την γενική γραμμή χωριό Βερτίσκος-Πολύκαστρο. Παράλληλα σχεδιάζει για την 19η Ιουνίου γενική επίθεση για την κατάληψη της Θεσσαλονίκης, πλην όμως τον πρόλαβε η επιθετική εξόρμηση ολόκληρου του Ελληνικού Στρατού το πρωϊ της 19ης Ιουνίου και τον ανάγκασε να αμυνθεί.

Οι δυνάμεις που παρέταξαν οι Έλληνες ήταν η 6η Μεραρχία στο χωριό ΛΑΓΥΝΑ, η 1η Μεραρχία στο χωριό ΠΡΟΦΗΤΗΣ και η 7η στο χωριό ΑΡΕΘΟΥΣΑ. Αντίστοιχα οι Βούλγαροι είχαν 20 Τάγματα εγκατεστημένα αμυντικά στην τοποθεσία ΛΑΧΑΝΑ.

Η επίθεση των Ελλήνων αρχίζει την 19η Ιουνίου 1913. Απωθούνται οι Βουλγαρικές προφυλακές και αναγκάζονται οι Βούλγαροι να αποσυρθούν στην κύρια αμυντική τοποθεσία. Κατά την πρώτη ημέρα η 6η Μεραρχία έφθασε προ των υψωμάτων ΓΕΡΜΑΝΙΚΟ και ΔΙΧΑΛΟ, η πρώτη Μεραρχία στο χωριό ΟΣΣΑ και η 7η στην περιοχή ΣΚΕΠΑΣΤΟΥ.

Την 20η Ιουνίου η μάχη αρχίζει από το πρωϊ. Όλη την ημέρα οι Ελληνικές Μεραρχίες εμπλέκονται σε σκληρότατους αγώνες για να πλησιάσουν σε απόσταση εφόδου την κύρια βουλγαρική τοποθεσία. Τα πυρά των Βουλγάρων όμως ήταν φονικότατα και το έδαφος ακάλυπτο, ώστε οι ελληνικές δυνάμεις καθηλώθηκαν. Στο μεταξύ η 7η Μεραρχία συνεχίζει την κίνησή της και την 13:00 καταλαμβάνει την ΝΙΓΡΙΤΑ. Το θέαμα το οποίο αντικρίζουν οι μαχητές είναι φρικιαστικό. Ολόκληρη η πόλη καίγεται και οι δρόμοι έχουν καλυφθεί από τους νεκρούς κατοίκους που άφησαν οι Βούλγαροι φεύγοντας. Ο Ελληνικός Στρατός απελευθέρωσε μια νεκρή πολιτεία.

Την 21η Ιουνίου η κρίση της μάχης έφθασε στο κατακόρυφο με σειρά εφόδων δια της λόγχης. Ο Ελληνικός Στρατός, που προχωρεί με τους Διοικητές των Συνταγμάτων και όλους τους Αξιωματικούς στην πρώτη γραμμή, ατρόμητος φτάνει σε απόσταση εφόδου και ορμά με την λόγχη. Η λόγχη νικά το πυρ και στις 16:00 το απόγευμα ο Λαχανάς πέφτει. Το μεγαλύτερο μέρος του Βουλγαρικού Στρατού, τρέπεται σε φυγή προς τις Σέρρες, και θα υφίστατο τελεία συντριβή, αν η 7η Μεραρχία με την δική της πρωτοβουλία καταλάμβανε την γέφυρα του Στρυμόνα ποταμού και την απέκοπτε.

Δύο χιλιάδες εννιακόσια (2900) ελληνικά κορμιά έμειναν για πάντα στα χώματα του Λαχανά και έγιναν από τότε ακοίμητοι φρουροί και πρόμαχοι της εθνικής μας επάλξεως. Από την Βουλγαρική πλευρά, πλήθος οι νεκροί, 2500 αιχμάλωτοι. Κυριεύθηκαν 1300 όπλα, 16 πυροβόλα και άφθονο υλικό. Η ιστορική γιγαντομαχία του ΛΑΧΑΝΑ είχε σαν αποτέλεσμα .την διάνοιξη της πύλης για την απελευθέρωση του υπόλοιπου Ελληνικού χώρου της ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ και της ΘΡΑΚΗΣ.

Άποψη Εκθεμάτων Μουσείου
	Περιγραφή: Παρουσίαση Εκθεμάτων Μουσείου Λαχανά Τύπος αρχείου: SWF Προβολή

Μουσείο Μάχης Κιλκίς

Ιστορικό Μάχης Κιλκίς 

Μετά την σύναψη της συνθήκης ειρήνης στο Λονδίνο των Βαλκανικών κρατών με την Τουρκία (17 Μαϊου 1913), ήλθε η ώρα να ξεκαθαρίσουν αυτά τις μεταξύ τους διαφορές για την διανομή των εδαφών που κατείχε στην Βαλκανική η Τουρκία.

Οι απαιτήσεις της Βουλγαρίας την εποχή εκείνη απέβλεπαν στην επέκτασή της σ' ολόκληρη τηνΜακεδονία. Η Σερβία και η Βουλγαρία, είχαν συνάψει συμφωνία διανομής των εδαφών, αλλά η Σερβία δεν αναγνώριζε πλέον την συμφωνία αυτή, διότι, ενώ υπολόγιζε ότι στο μερίδιό της θα περιλαμβάνεται και η Αλβανία και έτσι θα αποκτούσε διέξοδο στην Αδριατική, τώρα με την ίδρυση του Αλβανικού κράτους περιορίζονταν τα κέρδη της προς Δυσμάς. Η Βουλγαρία όμως επέμενε να πάρει όλα τα συμφωνηθέντα εδάφη. Οι Σέρβοι ανεγνώριζαν τα δικαιώματα της Ελλάδας για τα εδάφη τα οποία είχε απελευθερώσει ο Ελληνικός Στρατός, η Βουλγαρία όμως επεδίωκε να εκδιώξει την Ελλάδα από τα εδάφη αυτά και να ιδρύσει την μεγάλη Βουλγαρία της συνθήκης του Αγίου Στεφάνου του 1878.

Η Ελλάδα και η Σερβία την 19η Μαϊου 1913 συνδέονται με αμυντική συμμαχία. Ήδη η Βουλγαρία είχε πάρει απόφαση για αιφνιδιαστική επίθεση κατά του Ελληνικού και Σερβικού Στρατού.

Την νύκτα 16 με 17 Ιουνίου 1913 οι Βούλγαροι χωρίς να κηρύξουν τον πόλεμο, επιτίθενται αιφνιδιαστικά κατά των Ελλήνων και των Σέρβων. Με την αιφνιδιαστική τους επίθεση κατορθώνουν ν' αρπάξουν τη Γευγελή και να διακόψουν κάθε επικοινωνία μεταξύ Ελλήνων και Σέρβων. Προσωρινά όμως αναστέλλουν την πορεία τους προς την Θεσσαλονίκη, γιατί δεν πετυχαίνουν να εκτοπίσουν τους Σέρβους πέρα από τον Αξιό. ./. -2- Εγκαθίστανται υποχρεωτικά στα γύρω υψώματα, στη γραμμή ΚΙΛΚΙΣ - ΛΑΧΑΝΑ. Η τοποθεσία έχει πολλά αμυντικά πλεονεκτήματα. Το έδαφος είναι τελείως ακάλυπτο και παρέχει άριστη παρατήρηση και πεδία βολής. Κρατώντας αυτήν τη γραμμή οι Βούλγαροι προφυλάσσουν τις ΣΕΡΡΕΣ, το ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ, τη ΔΟΙΡΑΝΗ και τη ΓΕΥΓΕΛΗ , διατηρούν τις γέφυρες του Στρυμόνα, που έχουν σημασία για τον εφοδιασμό τους και εξασφαλίζουν την υπόχωρησή τους δια της ΣΤΡΩΜΝΙΤΣΑΣ σε περίπτωση ανάγκης.

Οι Βούλγαροι παρέταξαν 32 Τάγματα Πεζικού, 1 Σύνταγμα Ιππικού και 62 πυροβόλα. Η συνολική δύναμη του Ελληνικού Στρατού, ανερχόταν σε 73 Τάγματα Πεζικού, 33 Πεδινές Πυροβολαρχίες, 9 Ορειβατικές, 8 Ιλες και 8 Ημιλαρχίες.

Την νύκτα της19ης Ιουνίου 1913 τέσσερις (4) Ελληνικές Μεραρχίες ( 2η - 3η - 4η - 5η ) και η Ταξιαρχία Ιππικού κινούνται με αντικειμενικό σκοπό την κατάληψη του Κιλκίς. Συναντούν τις βουλγαρικές προφυλακές, οι οποίες αμύνονται με πείσμα. Διεξάγεται αγώνας σκληρός και πεισματώδης, τα στρατεύματα μας κερδίζουν σπιθαμή προς σπιθαμή το έδαφος. Το 1ο Σύνταγμα Πεζικού μάχεται στα υψώματα του χωριού ΜΑΝΔΡΕΣ. Ανατολικά της ΠΙΚΡΟΛΙΜΝΗΣ μάχεται το 16ο Σύνταγμα Πεζικού.

Όσο προχωρεί η ημέρα, η επίθεση γενικεύεται. Οι Μεραρχίες υφίστανται τρομερές απώλειες, μα στο τέλος οι Βούλγαροι υποχωρούν στη γραμμή Λειψυδρίου-Λόφου Μαυρονερίου-Γυναικοκάστρου. Πέφτει το σκοτάδι. Οι Βούλγαροι την ημέρα αυτή υποχώρησαν, αλλά ο αγώνας δεν κρίθηκε.

Ξημερώματα της 20ης Ιουνίου 1913, τα ηρωϊκά Συντάγματα της 5ης Μεραρχίας , ( 16ο , 22ο και 23ο ), ύστερα από σκλήρό και φονικό αγώνα καταλαμβάνουν το σιδηροδρομικό σταθμό ΚΡΗΣΤΩΝΗΣ, το νότιο τμήμα του χωριού ΚΡΗΣΤΩΝΗ και τα βοηθητικά του υψώματα. Όμως παρά την ηρωική τους προσπάθεια δεν κατορθώνουν να προχωρήσουν προς Κιλκίς, γιατί το έδαφος θερίζεται από τα βουλγαρικά πυρά. Η 4η Μεραρχία μαχόμενη γενναία, καταλαμβάνει το μεσημέρι τα ανατολικά του χωριού ΚΡΗΣΤΩΝΗ υψώματα και φθάνει μπροστά από την κύρια γραμμή αμύνης του εχθρού. Οι απώλειές της είναι τρομερές. Η 2η Μεραρχία προελαύνει κάτω από τα πυρά των Βουλγάρων, ανατρέπει τον εχθρό και καταλαμβάνει τα ανατολικά του χωριού ΠΟΤΑΜΙΑ υψώματα. Η 3η Μεραρχία, μετά από σφοδρό αγώνα, ανατρέπει επίσης τους Βουλγάρους και καταλαμβάνει τα χωριά ΛΕΒΕΝΤΟΧΩΡΙ, ΒΑΠΤΙΣΤΗΣ και ΜΕΓΑΛΗ ΒΡΥΣΗ.

Η Ταξιαρχία Ιππικού προελαύνει προς τα χωριά ΜΕΓΑΛΗ ΒΡΥΣΗ και ΚΑΣΤΑΝΙΕΣ, αλλά λόγω της αφίξεως εχθρικών ενισχύσεων, αναγκάζεται να αποσυρθεί.

Παρ΄όλες τις νίκες του Ελληνικού στρατού , το Κιλκίς βρίσκεται ακόμη στα χέρια των Βουλγάρων. Πρέπει όμως οπωσδήποτε να καταληφθεί. Γεμάτος αγωνία ο Αρχιστράτηγος, στέλνει προς όλες τις Μεραρχίες την ιστορική διαταγή, που δείχνει και το βάθος της ανησυχίας, αλλά μαζί και την αλύγιστη θέληση για τη νίκη: "ΑΥΡΙΟ ΑΞΙΩ ΤΗΝ ΠΤΩΣΙΝ ΤΟΥ ΚΙΛΚΙΣ".

Tα χαράματα της 21ης Ιουνίου 1913, ώρα 03:30, η επίθεση προς το Κιλκίς αρχίζει. Τα ηρωικά Συντάγματα της 2ης Μεραρχίας ( 1ο και 7ο ) ακάθεκτα ορμούν κατά των Βουλγάρων. Εντός 15 λεπτών πλησιάζουν την πρώτη γραμμή αμύνης του εχθρού. Οι Βούλγαροι βάλλουν με πυκνά πυρά κατά των Ελλήνων. Μετά σκληρό αγώνα στις 04:10 το πρωϊ κυριεύεται η πρώτη γραμμή αμύνης. Πίσω όμως από την πρώτη υπάρχει η 2η γραμμή. Εναντίον αυτής ορμούν τώρα ακάθεκτα με τη λόγχη οι Έλληνες. Στις 05:00 το πρωϊ καταλαμβάνουν και αυτή τη γραμμή αμύνης και προχωρούν με αλαλαγμούς, εναντίον της 3ης και σπουδαιότερης γραμμής των Βουλγάρων. Εδώ διεξάγεται αγών άνισος. Οι Έλληνες προχωρούν απτόητοι κάτω από τα βουλγαρικά πυρά . Οι Βούλγαροι αμύνονται με πείσμα.

Στον αγώνα εμπλέκεται και το 3ο Σύνταγμα. Οι Βούλγαροι ενεργούν σφοδρές αντεπιθέσεις. Χάρις όμως στη δραστηριότητα των εναπομεινάντων αξιωματικών του 1ου και 7ου Συντάγματος και στον απαράμιλλο ηρωισμό των στρατιωτών μας, αποκρούονται οι αντεπιθέσεις. Ακολουθούν νέες επιθέσεις των Ελλήνων. Τα Συντάγματα κερδίζουν διαρκώς έδαφος, καταλαμβάνουν τα χαρακώματα της τελευταίας γραμμής και διώχνουν από αυτά τους Βουλγάρους.

Οι άλλες προ του Κιλκίς Μεραρχίες ( 4η,5η και 3η ) συνεχίζουν από τις πρωϊνές ώρες, τον εναντίον των Βουλγάρων αγώνα. Οι Βούλγαροι προβάλλουν ισχυρή αντίσταση και με τα κανόνια κτυπούν μανιασμένα τους Έλληνες. Ο αγώνας όμως συνεχίζεται. Στις 11:00 η ώρα το πρωϊ, το Κιλκίς καταλαμβάνεται και 11:15 η Ελληνική σημαία κυματίζει περήφανα στο ύψωμα του Αγίου Γεωργίου. Παντού οι Βούλγαροι τρέπονται σε άτακτη φυγή.

Η τριήμερη Μάχη του Κιλκίς έληξε. Η νίκη υπήρξε σημαντική και προδίκασε την έκβαση του 2ου Βαλκανικού Πολέμου. Από το Κιλκίς τα ελληνικά στρατεύματα προχώρησαν στην ΔΟΙΡΑΝΗ, στην ΚΕΡΚΙΝΗ, στην ΣΤΡΩΜΝΙΤΣΑ, στο ΔΕΛΗ ΡΙΣΑΡ, στα στενά της ΚΡΕΣΝΑΣ. Μεγάλο το μέγεθος της νίκης του Κιλκίς, μεγάλο και το τίμημα της εξαγοράς της. 5652 άνδρες εκτός μάχης. Με τέτοιες θυσίες η Ελλάδα, απέκρουσε αποφασιστικά την προσπάθεια ανατροπής των συνόρων της και τις βλέψεις της γείτονος χώρας στα εδάφη της. Συνέβαλε αποφασιστικά στην παγίωση του σχηματιζόμενου τότε χάρτη της Βαλκανικής και έδειξε ότι ο σεβασμός αυτών των συνόρων και η ειρηνική συνύπαρξη, είναι ο μόνος εφικτός δρόμος για τις χώρες της περιοχής.  

 ΘΕΣΗ ΜΟΥΣΕΙΟΥ

Άποψη Εκθεμάτων Μουσείου
	Περιγραφή: Σύντομη παρουσίαση εκθεμάτων Μουσείου Κιλκίς Τύπος αρχείου: SWF Προβολή

Η Μάχη του Σκρά - 17 Μαΐου 1918

Η Μάχη του Σκρα θεωρείται μια από τις σημαντικότερες νικηφόρες μάχες του Ελληνικού Στρατού στη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Συγκεκριμένα κατά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο η περιοχή του Σκρα της ομώνυμης σήμερα περιοχής στο Νομό Κιλκίς είχε οργανωθεί αμυντικά από τους Βουλγάρους οι οποίοι και παρενοχλούσαν τα Συμμαχικά στρατεύματα ιδίως στην δυτικά του Αξιού ποταμού περιοχή. Έτσι αποφασίσθηκε από τον Γάλλο επικεφαλής, αρχιστράτηγο Γκυγιωμά η κατάληψη της περιοχής από μονάδες του Ελληνικού Σώματος Στρατού Εθνικής Αμύνης, διοικητής των οποίων ήταν ο αντιστράτηγος Εμμανουήλ Ζυμβρακάκης.Η επίθεση διεξήχθη  από πέντε συνολικά συντάγματα πεζικού, το 5ο και το 6ο της Μεραρχίας Αρχιπελάγους υπό τον υποστράτηγο Ιωάννου, πλαισιούμενα δεξιά (Α) από το 7ο και 8ο της Μεραρχίας της Κρήτης υπό τον υποστράτηγο Σπηλιάδη και αριστερά (Δ) από το 1ο σύνταγμα της Μεραρχίας των Σερρών υπό τον υποστράτηγο Επαμ. Ζυμβρακάκη με συνολικό αριθμό 14.546 μαχητές πεζικού, υποστηριζόμενοι από 287 βαρέα και ελαφρά πυροβόλα. Οι Βούλγαροι διέθεταν επίσης πέντε συντάγματα πεζικού υποστηριζόμενα από ισχυρό βαρύ και ελαφρό πυροβολικό. Στις 16 Μαΐου του 1918 και από της 5ης ώρας πρωινής άρχισε η προπαρασκευή του Ελληνικού πυροβολικού για την καταστροφή των διαφόρων αμυντικών εγκαταστάσεων ενώ τα συντάγματα που ήταν έτοιμα για την επίθεση εξόρμησαν το πρωί της επομένης, 17 Μαΐου καλυπτόμενα από κινητό φραγμό του πυροβολικού. Η Βουλγαρική αντίδραση ήταν επίσης ισχυρή πλην όμως η ορμή του Ελληνικού Στρατού ήταν τόση που υπερφαλάγγισε την βουλγαρική αντίσταση και στις 06.30 το Σκρα είχε καταληφθεί. Βέβαια οι Βούλγαροι υπερασπίσθηκαν με πείσμα τις θέσεις τους και το απόγευμα της 17ης Μαΐου επεχείρησαν λυσσώδεις αντεπιθέσεις ιδίως κατά του 5ου Συντάγματος πεζικού της Μεραρχίας της Κρήτης που όλες όμως τελικά αποκρούσθηκαν. Οι απώλειες όμως υπήρξαν βαρύτατες. Ο συνολικός αριθμός των απωλειών του Ελληνικού Στρατού ήταν νεκροί: 29 Αξιωματικοί και 412 οπλίτες, και τραυματίες: 69 Αξιωματικοί και 2135 οπλίτες. Το μεγαλύτερο αριθμό απωλειών είχε η Μεραρχία Αρχιπελάγους με Αξιωματικούς νεκρούς 24, τραυματίες 54 και οπλίτες νεκρούς 314 και τραυματίες 1723. Οι Ελληνικές Μεραρχίες παρά τις βουλγαρικές αντεπιθέσεις διατήρησαν το κατακτηθέν έδαφος. Αιχμαλώτισαν 2.045 Βουλγάρους και περιήλθαν σ΄ αυτές ως λάφυρα 32 πυροβόλα και 12 βομβιδοβόλα χαρακωμάτων του εχθρού. Η "Νίκη του Σκρα" όπως αναφέρεται στην Ελληνική Στρατιωτική Ιστορία εξέπληξε τόσο τους συμμάχους όσο και τους εχθρούς. Με δεδομένο τη πολύ καλή οχύρωση των βουλγαρικών δυνάμεων που υποστηριζόταν με πολυάριθμο πυροβολικό, η θέση τους θεωρούταν απρόσβλητη και ύστερα μάλιστα από την αποτυχία που είχε σημειώσει ένα χρόνο πριν, τον Μάρτιο του 1917, η 122α γαλλική Μεραρχία στη προσπάθειά της να την εξουδετερώσει. Κανείς από τους συμμάχους δεν περίμενε να δει να διασπάται από την ορμή των Ελληνικών στρατιωτικών δυνάμεων μια τέτοια οχύρωση σ΄ ένα μέτωπο μήκους 12 χλμ και βάθους 1-2 χλμ με συνέπεια την πλήρη κυριαρχία. Η Βουλγαρική διοίκηση παρά τις απεγνωσμένες προσπάθειες επανακατάληψης και τις σφοδρές αντεπιθέσεις της δεν κατάφερε να επανακτήσει τις θέσεις της. Η δε Γαλλική διοίκηση διαπίστωσε επίσης πως αν τελικά ο Ελληνικός Στρατός περιοριζόταν απ΄ την αρχή, μόνο στη κατάληψη της προεξοχής των βουλγαρικών θέσεων της Χούμας ίσως το αποτέλεσμα να είχε δώσει ακόμη και σημαντικά στρατηγικά αποτελέσματα. Η νίκη του Σκρα θεωρήθηκε ισχυρότατο πλήγμα για τους Βουλγάρους και μέγα κατόρθωμα του Ελληνικού Στρατού. Συγκεκριμένα ο αρχιστράτηγος των συμμαχικών δυνάμεων στρατηγός Γκυγιωμά, που είχε εν τω μεταξύ αντικαταστήσει τον στρατηγό Σαράιγ από τον προηγούμενο Δεκέμβριο, χαρακτήρισε το Ελληνικό Πεζικό ως "Πεζικό απαράμιλλης ανδρείας και έξοχης ορμητικότητας". (Από τη Βικιπαίδεια) Εικόνα:  Μνημείο πεσόντων Σκρά.  Το μνημείο βρίσκεται σε κεντρικό σημείο του χωριού. Στη βάση του μνημείου αναγράφεται: «Στη μνήμη των πεσόντων κατά την μάχη Σκρά τον Μάιο του 1918, 31 Αξιωματικών και  574 Οπλιτών των Μεραρχιών Σερρών – Αρχιπελάγους – Κρήτης για την εκδίωξη των εισβολέων  από το εθνικό έδαφος της Μακεδονίας». Στο τοίχωμα υπάρχουν γραμμένα τα ονόματα όλων των πεσόντων. Π

ΣΤΑ ΠΛΑΓΙΑ ΠΑΙΟΝΙΑΣ

 Κάντε κλικ για προβολή της ιστοσελίδας

http://plagia-paionias.blogspot.gr/